Ανέξοδες έξοδοι, ημερίδες, μεγάλες μερίδες κι ο Γεώργιος Φραγκούδης

Μόλις ανακάλυψα ότι οι -δωρεάν- ημερίδες είναι ένας φανταστικός τρόπος για να διασκεδάσει κανείς, έστω και για λίγο, την ψευδαίσθηση ότι ανήκει σε μια ομάδα με κοινά ενδιαφέροντα, να περάσει κάποιες ώρες από τη ζωή του αποκομίζοντας γνώσεις που μπορεί να του φανούν χρήσιμες σε κάποια μελλοντική κουβέντα (όπου μπορεί να ξεκινήσει λέγοντας κάτι όπως 'Όταν είχα πάει στην ημερίδα με θέμα....' για έξτρα στόμφο), αλλά κυρίως για να φάει και να πιει όσο θέλει. (Εδώ θέλει λίγη έρευνα, καθώς είμαι καινούρια στις ημερίδες και ίσως να μην σερβίρονται σε όλες τόσο πλουσιοπάροχα γεύματα όσο σε αυτήν που πήγα.)

Τουλάχιστον δύο άτομα στην ημερίδα για τον Γεώργιο Φραγκούδη είχαν έρθει, αν όχι για σκοπούς κοινωνικοποίησης και τη συγκομηδή πόντων κουβέντας, σίγουρα για το φαγητό. Ήταν ένας νεαρός και μια μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκα, ντυμένοι και οι δύο καλά αλλά με ντεμοντέ α λα salvation army ρούχα, οι οποίοι τίμησαν δεόντως τον πλούσιο μπουφέ, τρώγοντας ταχύτατα αλλά με μια γνήσια αξιοπρέπεια που, για ανθρώπους σαν εμένα που θεωρούν ότι δεν υπάρχει κομψός τρόπος για να βάλεις κάτι στο στόμα σου και να το μασίσεις, έχει εντυπωθεί στο μυαλό μου σαν απεικόνηση της αρχοντιάς. Επίσης ήταν οι μόνοι που έδειξαν γνήσιο ενδιαφέρον για τον άνθρωπο προς τιμήν του οποίου οργανώθηκε η βραδιά. Θα πρέπει να έχουν εμπειρία στο να εντοπίζουν τέτοιου είδους σχεδόν μυστικές εκδηλώσεις -σύμφωνα με τα κουσομπολιά, άνθρωποι που τους ενδιέφερε η ζωή και το έργο του Φραγκούδη δεν είχαν ενημερωθεί, προσκλήσεις στάλθηκαν τελευταία ώρα, στην ιστοσελίδα της Παντείου η σχετική ανακοίνωση αναρτήθηκε την προηγούμενη μέρα- αλλά έχω την εντύπωση ότι από όλους μας εκεί, οι δυο αυτοί άνθρωποι εκτίμησαν την εκδήλωση περισσότερο και ήπιαν κι ένα κρασάκι στη μνήμη του Φραγκούδη.